Η κυβέρνηση, στην αγχώδη προσπάθειά της να επιδείξει μεταρρυθμιστικό έργο, επέσπευσε την ψήφιση του ατελούς «Καλλικράτη». Στην αρχή, απέκρυψε ότι τον κατέστησε μηχανισμό δημοσιονομικής επιτήρησης και εξοικονόμησης χρημάτων για τους δανειστές. Μίλησε υποκριτικά για την αυτονομία των Κοινωνιών και την ανάγκη επιλογής των προσώπων που «πιστεύουν» σ’αυτήν, εννοώντας τους δικούς της υποψηφίους. Όταν αποκαλύφθηκε ότι η βιασύνη αυτή επιδείχθηκε για να συμβάλλει η Τοπική Αυτοδιοίκηση στη μείωση του ελλείμματος, στην απόλυση προσωπικού και στον έλεγχο -κυρίως δημοσιονομικό- των τοπικών κοινωνιών, τότε «ανέκρουσε πρύμναν» και επανήλθε στο αρχικό, αναξιόπιστο και κατασκευασμένο από τους επικοινωνιολόγους της «τριαρχίας» επιχείρημα «Ή συνεχίζουμε την πολιτική μας», δηλαδή την υποταγή μας στην τοκογλυφική εκμετάλλευση των διεθνών δανειστών, «ή βουλιάζουμε»...(συνέχεια)
